Powered By Blogger

Tuesday, January 20, 2009

Η ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΕΚΜΑΥΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ


Σήμερατο πρωί (20/01/09) διάβασα ένα μήνυμα καλού φίλου στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου, που με πληροφορύσε πως ο Αστυνομικός που είχε τραυματιστεί βαρειά πριν ένα χρόνο περίπου, δεν πέθανε, όπως είχε διαδοθεί τον Δεκέμβριο που πέρασε, αλλά ευτυχώς ζει! Σ' αυτή την ιστοσελίδα, που χρησιμοποιώ ως όχημα έκφρασης και επικοινωνίας, είχα αναρτήσει στις 22/12/08 ένα κείμενο με τίτλο "Αξίζει να το θυμόμαστε το παληκάρι...". Αναφερόμουν στον Αστυνομικό που κατά την είδηση που είχε διασπαρεί τελικά "έσβησε αθόρυβα". Η πληροφορία αυτή για τον αθόρυβο και άδοξο θάνατο του νεαρού Αστυνομικού, που πράγματι είχε τραυτιστεί σοβαρότατα από "κουκουλοφόρους" ή Αναρχικούς, είχε κυκλοφορήσει ευρέως. Έφτασε και σε μένα από ένα μήνυμα e-mail. Επρόκειτο για μια πληροφορία που καταβαράθρωνε τους θύτες "Αναρχικούς" που εντελώς απρόκλητα είχαν επιτεθεί στον Αστυνομικό ενώ εκτελούσε πεζή περιπολία ρουτίνας.
Τελικά η διάδοση αυτής της δυσάρεστης πληροφορίας προς απροσδιόριστου αριθμού αποδέκτες ήταν μια αισχρή και ανάλγητη παραπληροφόρηση. Διαδόθηκε σε μια περίοδο, που ο καθένας και η καθεμιά, λαμβάνοντας υπόψη την επιθετικότητα σχεδόν του συνόλου της κοινής γνώμης έναντι μιας αναποτελεσματικής Αστυνομίας, που είχε σκοτώσει εν ψυχρώ τον 16χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο πριν λίγες μέρες, επιχειρούσε ολοφάνερα, μέσα από την διασπορά ψευδών ειδήσεων να αντιστρέψει το κλίμα υπέρ των Αστυνομικών, να μετριάσει την οργή έναντι του Αστυνομικού των Εξαρχείων που κατηγορείται για φόνο από πρόθεση του νεαρού εφήβου.... Ταυτόχρονα όμως, η ίδια παραπληροφόρηση επιδίωκε να δημιουργήσει ένα κλίμα απόλυτης απαξίας και αποστροφής απέναντι στους Αναρχικούς, αφού τους βάφτιζε 'κουκουλοφόρους' και τους θεωρούσε όλους, χωρίς διασταγμό και διάκριση σαν εγκληματικές φιγούρες,που άλλοτε σπάζουν βιτρίνες, άλλοτε καίνε βιβλιοθήκες και άλλοτε επιτίθενται απρόκλητα σε ανθρώπους που απλά κάνουν τη δουλειά του Αστυνομικού για το κοινό καλό.
Στ' αλήθεια, πολύ καλά στημένη προβοκάτσια.
Ευτυχώς το παληκάρι, που πράγματι είχε τραυτιστεί πολύ σοβαρά ζει και επομένως υπάρχουν ελπίδες αποθεραπείας του.

Η έγκριτη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ είχε διαψεύσει το προβοκατόρικο e-mail για το θάνατο του Αστυνομικού και δε νομίζω πως θα υπάρξει κάποιος νουνεχής, έστω και πολύ "καθώς πρέπει" νοικοκύρης αυτού του τόπου, που θα τολμούσε να κατηγορήσει την εφημερίδα αυτή για ερωτοτροπίες με τον Αντιεξουσιαστικό χώρο ή έστω με τον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Επισκεφθείτε λοιπόν το ακόλουθο link:
news.Kathimerinh.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_17/12/2008_296336

Monday, January 19, 2009

META ΤΗΝ ΕΡΗΜΩΣΗ Η ΕΛΠΙΔΑ ΑΝΑΣΑΙΝΕΙ ΞΑΝΑ ΣΤΗ ΓΑΖΑ...


Μόνον οι νεκροί των Παλαιστινίων που καταμετρήθηκαν στη Γάζα, μετά το μακελειό που προκλήθηκε στην πολύπαθη αυτή περιοχή της Γης από τις ισραηλινές δυνάμεις τις τελευταίες εβδομάδες υπερβαίνουν τους 1.150. Οι Ισραηλινοί καταμέτρησαν 13 νεκρούς απ’ τους οποίους πολίτες, θύματα των ρουκετών Qassam είναι 3!
Είναι αδύνατο να γίνει ο απολογισμός της καταστροφής που έχει υποστεί η Γάζα, σε όλα τα επίπεδα και προπάντων βέβαια στους σοβαρότατους τραυματισμούς ανθρώπων, πολλοί απ’ τους οποίους παιδικής ηλικίας και κυρίως στις πληγές που παραμένουν ανοιχτές στις ψυχές όλων των Παλαιστινίων και ιδίως στα παιδιά, που εντελώς ανυπεράσπιστα έβλεπαν τριγύρω τους το θάνατο και την καταστροφή στις πιο άγριες και οδυνηρές όψεις τους….

Η έστω εύθραυστη εκεχειρία που αποφασίστηκε για τη Γάζα, γεννά ελπίδες για μια διαρκή ειρήνη στην περιοχή….
Η ειρήνη στ’ αλήθεια είναι θυγατέρα της δικαιοσύνης. Όπου κυριαρχεί η αδικία απομακρύνει βίαια την ειρήνη και πνίγει κάθε ελπίδα….

Οι Εβραίοι επί αιώνες ήταν ένας λαός διασποράς. Ο δέκατος ένατος αιώνας υπήρξε η εποχή των εθνών για την Ευρώπη και για όλο τον κόσμο. Στα συντρίμμια των άλλοτε κραταιών πολυεθνικών αυτοκρατοριών αρχίζουν να εμφανίζονται τα νέα εθνικά κράτη. Αρχίζει να διαμορφώνεται στα πλαίσια ανάπτυξης της αστικής πολιτικής ιδεολογίας και η ιδέα του έθνους.
Τέλη του 19ου ο Theodor Hertzl, Εβραίος δημοσιογράφος, υπήκοος της Αυστοουγγρικής Αυτοκρατορίας, αναδεικνύεται πυρφόρος κήρυκας ενός νέου εθνικισμού, του Σιωνισμού. Η συνείδηση της φιλελεύθερης Ευρώπης είναι ήδη βαρειά μετά την υπόθεση Ντρέυφους, που είχε στιγματίσει τη Γαλλία εξαιτίας του Αντισημιτισμού. Ο Σιωνισμός επιδιώκει να επανεγκαταστήσει στην Παλαιστίνη τους Εβραίους της Διασποράς. Να δημιουργηθεί μια εβραϊκή πατρίδα στα εδάφη, όπου πράγματι στο παρελθόν βρισκόταν η εστία του λαού Ισραήλ.
Το 1917 ο Arthur Balfour διατυπώνει την πρώτη διακήρυξή του για ένα εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη, που μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν υπό βρετανική εντολή (επιτροπεία) μετά από απόφαση της Κοινωνίας των Εθνών. Αργότερα, το 1926 ο Balfour ως πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας κάνει τη δεύτερη διακήρυξή του, που προμηνύει τη δημιουργία ενός ιουδαϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, όταν ανακοινώνει την απόφαση της κυβέρνησής του, όλες οι κτήσεις (dominions) της Βρετανικής Αυτοκρατορίας να έχουν πλήρη αυτονομία.
Το τραγικό αποκορύφωμα του ευρωπαϊκού Αντισημιτισμού είναι χωρίς αμφιβολία και δίχως τον παραμικρό δισταγμό το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ευρώπης στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως που οργάνωσαν οι Ναζί. Με το τέλος του μεγάλου παγκοσμίου πολέμου όλος ο κόσμος είναι βαθειά πληγωμένος, τόσο οι Σύμμαχοι νικητές, όσο και οι δυνάμεις του Άξονα που ηττήθηκαν απόλυτα. Ήδη ο εποικισμός της Παλαιστίνης από Εβραίους, που άρχισε από τον 19ο αιώνα μετά τα αιματηρά πογκρόμ σε βάρος των Ισραηλιτών της τσαρικής Ρωσίας με μεθοδεύσεις της Οχράνα, έχει αυξήσει τον αριθμό στην περιοχή, που τελεί υπό βρετανική εντολή.

Το 1947 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, που μόλις έχει ιδρυθεί σ’ έναν κόσμο τραυματισμένο βαθειά από τις οδύνες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου αποφασίζει να διαμελίσει την Παλαιστίνη για να δημιουργηθούν δύο νέα ανεξάρτητα κράτη. Ένα ιουδαϊκό κράτος κι ένα κράτος αραβικό (το Βασίλειο της Υπεριορδανίας, που σήμερα αποτελεί την Ιορδανία).

Στις 14 Μαΐου του 1948 οι Εβραίοι της Παλαιστίνης ανακηρύσσουν τη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ, Eretz Yisra’el. Ο David Ben Gurion, παθιασμένος Σιωνιστής και ο πρώτος πρωθυπουργός του νέου Κράτους του Ισραήλ, ήδη από το 1937 είχε διακηρύξει πως «πρέπει να εκδιώξουμε όλους τους Άραβες (από την Παλαιστίνη) και να καταλάβουμε τα εδάφη τους» (we must expel the Arabs and take their place). Η εξαγγελία αυτής της διακήρυξης δεν έμεινε στα λόγια. Από τον Δεκέμβριο του 1947 ως τον Μάρτιο του 1949 οι ένοπλες δυνάμεις των Εβραίων της Παλαιστίνης (η Χαγκάνα που εξελίχθηκε στη συνέχεια στον τακτικό στρατό του κράτους και άλλες σιωνιστικές οργανώσεις, όπως Ιργκούν, που είχε χαρακτηρισθεί από εβραϊκούς κύκλους τρομοκρατική), άρχισαν μια εκτεταμένη επιχείρηση «εθνοκάθαρσης» της Παλαιστίνης με τον εξαναγκασμό των γηγενών Αράβων ζητήσουν καταφύγιο ως πρόσφυγες μακριά απ’ τον τόπο τους, προκειμένου να υπάρξει ελεύθερος ζωτικός χώρος για τους Εβραίους. Οι αιματηρές συγκρούσεις εκείνης της εποχής ονομάζονται στην ισραηλινή ιστοριογραφία "πόλεμος της Ανεξαρτησίας", ενώ οι Παλαιστίνιοι αποκαλούν αυτά τα δραματικά γεγονότα "al Naqba", δηλαδή ξεριζωμός, κατακλυσμός, καταστροφή. Όπως περιγράφεται σε πηγές της εποχής, οι Εβραίοι ασκούσαν μια απάνθρωπη τρομοκρατία στους Παλαιστίνιους Άραβες με σκοπό να τους εξαναγκάσουν να εγκαταλείψουν τη γη τους, ν’ αφήσουν τα χωριά τους ακατοίκητα εντελώς και διαθέσιμα για τους Ιουδαίους εποίκους. Εκείνη την περίοδο οι Εβραίοι εκθεμελίωσαν ολοσχερώς πεντακόσια πενήντα τρία (553) παλαιστινιακά χωριά στα παράλια της Μεσογείου, τα οποία εξαφάνισαν από τον χάρτη. Αυτά έγινα γνωστά από τον Ισραηλινό Εβραίο ιστορικό Teddy Katz, ο οποίος στη διατριβή του για την απόκτηση τίτλου «master» στο Πανεπιστήμιο της Χάιφα αποκάλυψε τραγικές αλήθειες και εγκλήματα της Χαγκάνα κατά τον «ισραηλινό πόλεμο της ανεξαρτησίας». Ο Teddy Katz εκείνη την εποχή εμφορούνταν από σιωνιστικές ιδέες, αλλά στην έρευνα που έκανε για τη διατριβή του για το «master» αποδείχθηκε ευσυνείδητος επιστήμονας. Η εργασία του με τίτλο ‘The Exodus of the Arabs from the villages at the foot of Mount Carmel’ απέσπασε τον καλύτερο βαθμό που είχε δοθεί μέχρι τότε από το Πανεπιστήμιο. Ένας δημοσιογράφος της εβραϊκής εφημερίδας της Ιερουσαλήμ Maa’riv, ο Amir Gilat έμαθε για την έρευνα και την εργασία του Katz και τη δημοσιοποίησε σε σχετικό πρωτοσέλιδο το 2000. Ο Teddy Katz είχε επικεντρώσει την έρευνά του σε πέντε παραθαλάσσια χωριά κωμοπόλεις της περιοχής της Χάιφα, που το 1948 εξαφανίστηκαν από τον χάρτη της περιοχής. Κυρίως αναφέρθηκε στις περιπτώσεις της Umm Zaynat και της Tantura. Η Tantura, σε απόσταση 28 χιλιομέτρων νότια της Χάιφα ήταν ένα ψαροχώρι, με 14.520 κατοίκους από τους οποίους οι 11.758 Άραβες είχε καταληφθεί από τις δυνάμεις της Χαγκάνα στις 21/05/1948, λίγες μόλις μέρες τη μονομερή κήρυξη του ανεξάρτητου εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη. Το χωριό παραδόθηκε στους Εβραίους που το κατέλαβαν χωρίς να προβάλλουν αντίσταση οι Άραβες κάτοικοί του. Παρόλα αυτά τις επόμενες δύο μέρες, 22 και 23 Μαΐου οι ένοπλοι της Χαγκάνα σκότωσαν εν ψυχρώ περίπου 200 άοπλους νέους άνδρες. Αυτό το περιστατικό έμεινε γνωστό πλέον, μετά το θόρυβο που προκλήθηκε από το ρεπορτάζ του Gilat με βάση τις ιστορικές μαρτυρίες που είχε συλλέξει ο Teddy Katz από Εβραίους της Χαγκάνα που έλαβαν μέρος στην κατάληψη της Tantura και στα περιστατικά που ακολούθησαν και από Παλαιστίνιους που είχαν επιβιώσει και ήταν πλέον πρόσφυγες. Το μακελειό της Tantura συγκλόνισε την ισραηλινή κοινή γνώμη, τουλάχιστον εκείνων των Εβραίων που διατηρούν άγρυπνες τις συνειδήσεις τους. Η Tantura ήταν ένα από τα πεντακόσια πενήντα τρία χωριά που εξαφανίστηκαν από προσώπου της γης . Οι άνθρωποι θυμούνται και δεν μπορούν να λησμονήσουν ότι από τότε που συντελέσθηκε η φονική εθνοκάθαρση των Εβραίων κατά των Παλαιστινίων κατοίκων της Tantura έχουν περάσει μέχρι σήμερα (19.01.09) 22.156 ημέρες!!!

O Αραβικός Κόσμος δεν αποδέχθηκε την ίδρυση του Kράτους του Ισραήλ εντός των κόλπων του. Η πρώτη επίθεση που δέχθηκε το νεαρό Ισραήλ ήταν το 1948, αμέσως μόλις είχε ιδρυθεί. Ακολούθησαν και πολλές άλλες επιθέσεις και άρχισαν εκ μέρους των αραβικών κρατών της περιοχής, με την αμέριστη συμπαράσταση όλου του Αραβικού Κόσμου. Το Ισραήλ πάντοτε κατάφερνε να ανταπεξέρχεται νικηφόρα τις προκλήσεις. Το 1967, σε μια νέα επίθεση που δέχθηκαν οι Ισραηλινοί από τους Άραβες, η κατάληξη ήταν καταλυτική για την ισχύ και το κύρος του Αραβικού Κόσμου. Πρόκειται για γνωστό πλέον ως Πόλεμο των Έξι Ημερών. Το Ισραήλ, όχι μόνον απέκρουσε την αραβική επίθεση αλλά κατέλαβε όλη τη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη, αποσπώντας την από την ιορδανική επικράτεια, όλο το Σινά και τη Λωρίδα της Γάζας που ήταν υπό αιγυπτιακή κυριαρχία, τα υψώματα του Γκολάν, που ήταν τμήμα της Συρίας. Η παλιά Ιερουσαλήμ, μέχρι τότε υπό ιορδανική κυριαρχία, ενώθηκε με τη νέα πόλη, που είχαν δημιουργήσει οι Εβραίοι και απορροφήθηκε ως τμήμα του Κράτους του Ισραήλ. Το 1973 το Ισραήλ, για πρώτη φορά υφίσταται παταγώδη ήττα από τους στρατούς της Αιγύπτου και της Συρίας, που είχαν ηγηθεί μιας επίθεσης κατά του Ισραήλ την μεγάλη ημέρα πένθους και μετάνοιας των Εβραίων το Γιομ Κιπούρ. Το Σινά ανακαταλήφθηκε από την Αίγυπτο και το ηττημένο Ισραήλ σε σύντομο διάστημα, με πρωθυπουργό τον άλλοτε ηγέτη της τρομοκρατικής Ιργκούν Μεναχέμ Μπέγκιν κατόπιν μυστικών διαπραγματεύσεων με τον Σαντάτ, πρόεδρο της Αιγύπτου, καταλήγει να συνάψει συνθήκη ειρήνης με την Αίγυπτο, που είχε ως συνέπεια να επιστραφεί και επίσημα πλέον στην Αίγυπτο η χερσόνησος του Σινά (συμφωνίες του Camp David 1978). Οι συνέπειες μετά τις συμφωνίες του Camp David είχαν και άλλες παρενέργειες. Συνάπτονται διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Αιγύπτου, Ιορδανίας και Μαρόκου με το Ισραήλ, η Ιορδανία αποσύρει την κυριαρχία της από την Δυτική Όχθη και την παλιά Ιερουσαλήμ και η Αιγύπτου από τη Λωρίδα της Γάζας, προκειμένου να συμπεριληφθούν αυτές οι περιοχές στην επικράτεια του υπό ίδρυση Κράτους της Παλαιστίνης. Τα γεγονότα είναι πλέον γνωστά μετά και τις συμφωνίες του Όσλο (Oslo Accords 1993) μεταξύ του Ισραήλ (πρωθυπουργός ο Γιτζάκ Ράμπιν) και του Γιάσερ Αραφάτ, ως εκπροσώπου του συνόλου του απελευθερωτικού παλαιστινιακού κινήματος (PLO). Με τις συμφωνίες του Όσλο, που μεταξύ των άλλων ιδρύθηκε η Παλαιστινιακή Αρχή, μια sui generis "κρατική εξουσία" χωρίς επικράτεια, αφού τα παλαιστινιακά εδάφη δεν αποτελούν ακόμα επικράτεια ενός ανεξάρτητου κράτους, αλλά διοικούνται από την Παλαιστινιακή Αρχή, υπό μια ανώτατη ‘επιτροπεία’ του Κράτους του Ισραήλ. Τότε επίσης δημιουργείται η νομική έννοια της παλαιστινιακής ιθαγένειας (υπηκοότητα όπως συνηθίζεται να λέγεται από τους πολλούς).
Tο Ισραήλ επικαλούμενο λόγους ασφάλειας συνεχίζει να κατέχει το Γκολάν. Η παλιά Ιερουσαλήμ έχει ενσωματωθεί σ' ένα ενιαίο Δήμο με την καινούργια ισραηλινή πόλη και έχει ανακηρυχθεί πρωτεύουσα του Κράτους του Ισραήλ, κάτι που δεν έχει αναγνωρισθεί από πολλές χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Το Ισραήλ παραβιάζει ποικιλότροπα τις συμφωνίες του Όσλο ακυρώνοντας στην πράξη την απρόσκοπτη προοπτική ίδρυσης του παλαιστινιακού κράτους, με την πολιτική του εποικισμού από φανατικούς Σιωνιστές Εβραίους περιοχών που ανήκουν γεωγραφικά στο υπό ίδρυση παλαιστινιακό κράτος. Δεν φτάνει αυτό, μετά τη δεύτερη ιντιφάντα, αρχίζει να χτίζεται ένα τείχος ντροπής, στα σύνορα του κράτους του Ισραήλ και των παλαιστινιακών εδαφών, που διοικούνται από την Παλαιστινιακή Αρχή. Οι Ισραηλινοί αποκαλούν αυτό το τείχος «φράχτη ασφάλειας» ή «αντιτρομοκρατικό φράχτη», απεναντίας οι Παλαιστίνιοι και όλοι όσοι επικρίνουν σοβαρά την ενέργεια των Ισραηλινών αποκαλούν αυτό το κατασκεύασμα «τείχος ρατσιστικού διαχωρισμού». Πολλοί εγκαλούν το Κράτος του Ισραήλ για παράβαση του νόμου που προβλέπει ως ποινικό αδίκημα τον φυλετικό διαχωρισμό (appartheid), που δυστυχώς επιδιώκει να εφαρμόσει το Ισραήλ με την ανέγερση του τείχους της ντροπής.
Με το τείχος δημιουργείται ένα τεράστιο γκέτο σε βάρος των Παλαιστινίων. Ο καθένας μπορεί να διερωτηθεί, μήπως οι Εβραίοι μ’ αυτό τον τρόπο θέλουν να εκδικηθούν τους Χριστιανούς της Ευρώπης για τα γκέτο όπου τους περιόριζαν σε άλλους καιρούς; Οι έποικοι Εβραίοι, μικρή μειοψηφία στα παλαιστινιακά εδάφη, κατέχουν τεράστιες εκτάσεις αρδευόμενης και επομένως γόνιμης γης, κυρίως εξαιτίας εγγειοβελτιωτικών έργων, ζουν συνήθως σε άνετα και υπερσύγχρονα σπίτια, είναι σαν αστακοί υπεροπλισμένοι για να αντιμετωπίζουν τους Παλαιστίνιους, που είναι γι’ αυτός «ο εχθρός» εκ των προτέρων και μόνο γι’ αυτό που είναι . Οι έποικοι Εβραίοι στα παλαιστινιακά εδάφη απορροφούν τεράστιες ποσότητες νερού, προς ύδρευση και άρδευση των καλλιεργειών τους, στερώντας τες από την συντριπτική πλειοψηφία των Παλαιστινίων.
Η Γάζα είναι η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του πλανήτη Γη!!! Και ενώ απ’ τη Γάζα ο Σαρόν έδιωξε τους εποίκους και κατάργησε τους υπάρχοντες εβραϊκούς οικισμούς, σε άλλες περιοχές της Παλαιστίνης, στη Δυτική Όχθη, οι οικισμοί συνεχίζουν να υπάρχουν και επιπλέον ιδρύονται και καινούργιοι.

Οι Παλαιστίνιοι θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως ένας λαός προσφύγων. Είναι μια οδυνηρή αλήθεια τούτο και οφείλεται, πρώτιστα στις οργανωμένες εθνοκαθάρσεις των Εβραίων στην Παλαιστίνη από το 1948 μέχρι και σήμερα, με ενδιάμεσο χρονικό σημείο νέας έξαρσης του προσφυγικού κύματος με αφορμή όσα έγιναν το 1967 με τον πόλεμο των Έξι Ημερών. Τα δεινά του παλαιστινιακού λαού διογκώθηκαν και από τη στάση απέναντί τους άλλων αραβικών χωρών, που είχαν δεχθεί πρόσφυγες από την Παλαιστίνη. Λόγου χάρη δεν μπορεί να λησμονηθεί ο Μαύρος Σεπτέμβρης, που αποτέλεσε ένα προγκρόμ κατά των Παλαιστινίων της Ιορδανίας, ούτε το στίγμα που λέγεται Σάμπρα και Σατίλα και υπήρξε μια επίθεση εξόντωσης Παλαιστινίων σε καταυλισμό προσφύγων στο Λίβανο από τους Λιβανέζους Φαλαγγίτες, φανατικούς Χριστιανούς Μαρωνίτες, με την ενθάρρυνση των ισραηλινών δυνάμεων.
Το σύνολο του παλαιστινιακού πληθυσμού σε όλο τον κόσμο ανέρχεται σήμερα σε 8.813.928 ανθρώπους. Απ’ αυτούς 4.311.692 ζουν στο Κράτος του Ισραήλ ή κατά μία άλλη άποψη σε παλαιστινιακά εδάφη που ενσωμάτωσε βίαια στην επικράτειά του το Ισραήλ, στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη, δηλαδή στην Παλαιστίνη. Εκτός παλαιστινιακών εδαφών ζουν 4.502.236 άτομα. Κατά μία άλλη εκτίμηση οι Παλαιστίνιοι που είναι εγκατεσπαρμένοι σε όλο τον κόσμο ανέρχονται σε 5.500.000 άτομα, από τα οποία 4.618.141 ζουν ως πρόσφυγες σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Σύμφωνα με τα στοιχεία της παλαιστινιακής προσφυγιάς, με την al-Naqba αναγκάσθηκαν να γίνουν πρόσφυγες εκαταλείποντας τα σπίτια τους περισσότεροι από 750.000 Παλαιστίνιοι. Με αφορμή τον πόλεμο των Έξι Ημερών προστέθηκαν στους παραπάνω 240.000 άνθρωποι περίπου, ενώ από το 1967 και μετά εκδιώχτηκαν από τα πατρογονικά εδάφη τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο περισσότεροι από 400.000 Παλαιστίνιοι .
Οι Παλαιστίνιοι που ζουν στη Γάζα και στη Δυτικοί Όχθη εξαρτώνται κυρίως οικονομικά και όχι μόνο από το Ισραήλ, σε μεγάλο βαθμό. Η Χαμάς, που είναι αρτικόλεξο της ονομασίας ‘Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης’ είναι μια οργάνωση με πολλές δραστηριότητες κατά κύριο λόγο στη Λωρίδα της Γάζας, καταφέρνοντας στις τελευταίες παλαιστινιακές εκλογές να αποκτήσει τον πολιτικό έλεγχο αυτής της περιοχής, αντιπαραθέτοντας και αμφισβητώντας στην πράξη την εξουσία της Παλαιστινιακής Αρχής, που ελέγχεται από άλλες πολιτικές δυνάμεις. Η Χαμάς είναι φορέας του Ισλαμισμού, της ριζοσπαστικά πολιτικοποιημένης έκφρασης του Ισλάμ που προέκυψε μετά την επιτυχημένη επανάσταση με την καθοδήγηση του Αγιατολλάχ Χομεϊνί, που ανέτρεψε τον πολιτικό χάρτη στο Ιράν. Η Χαμάς επιμένει να απορρίπτει τη νομιμοποίηση της ύπαρξης του Κράτους του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή….
Πριν έξι μήνες περίπου η Χαμάς, που έχει τη διοίκηση της Γάζας, και Ισραήλ είχαν συνάψει εκεχειρία αποφεύγοντας τις μεταξύ τους εχθροπραξίες κάθε μορφής. Συγχρόνως όμως το Ισραήλ αποφασίζει να επιβάλλει τον αποκλεισμό της Γάζας, επικαλούμενο λόγους ασφάλειας. Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας ζουν σε μια κατάσταση δήθεν ειρήνης, αφού λόγω του ισραηλινού αποκλεισμού στερούνται πόρων και ουσιαστικά, ένας ολόκληρος λαός είναι φυλακισμένος σε μια στενή λωρίδα γης, χωρίς αδιέξοδο ακόμα και για την στοιχειώδη επιβίωση. Ο αποκλεισμός επεκτείνεται σε φάρμακα, παιδικές τροφές και άλλα απολύτως αναγκαία είδη. Το Κράτος του Ισραήλ όλα αυτά τα χρόνια με την πολιτική του έναντι τόσο των Παλαιστινίων Αράβων όσο και των Αράβων ισραηλινής ιθαγένειας, είναι οι λίγοι Άραβες που δεν αναγκάστηκαν στην προσφυγιά, ούτε εκδιώχτηκαν από τα εδάφη τους, όταν αυτά περιήλθαν στην επικράτεια του ισραηλινού κράτους, δεν παύει να τους ωθεί στο περιθώριο. Οι Παλαιστίνιοι Άραβες δεν έχουν αξιοπρέπεια, ενώ οι Ισραηλινοί πολίτες απ' αυτούς είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίες, με περιορισμένα δικαιώματα στην πράξη. Είναι "εθνικά ύποπτοι" έως "εθνικά επικίνδυνοι" εκ των προτέρων.
4 Νοεμβρίου 2008, ημέρα εκλογής του Ομπάμα. Οι Ισραηλινοί σκοτώνουν 6 Παλαιστίνιους της Χαμάς. Η εκεχειρία "σπάζει". Η Χαμάς αρχίζει να βομβαρδίζει με ρουκέτες Qassam κυρίως οικισμούς και πόλεις στο νότιο Ισραήλ. Η συνέχεια είναι γνωστή….
Ο Σιωνισμός έδειξε το αληθινό του πρόσωπο ιδίως τις τελευταίες εβδομάδες στη Γάζα. Πρόκειται χωρίς καμιά αμφιβολία για ένα παράγωγο τερατογένεσης, που προήλθε από τον ευρωπαϊκό εθνικισμό. Δυστυχώς, κυρίαρχη πολιτική του από τότε που ιδρύθηκε το Κράτος του Ισραήλ υπήρξε η πολιτική εθνοκάθαρσης του ζωτικού χώρου της Παλαιστίνης με την εξολόθρευση των γηγενών Αράβων, άλλοτε πιο ήπια (;) και άλλοτε απροκάλυπτα εγκληματικά (λ.χ. πολιτική Αριέλ Σαρόν). Ο μεγάλος Εβραίος φιλόσοφος Martin Buber και όχι μόνον αυτός είχε ένα όραμα, στην Παλαιστίνη να υπάρχει μια συνομοσπονδία Εβραίων και Αράβων (Μουσουλμάνων και Χριστιανών και Δρούζων), ώστε έτσι να πραγματωθεί το όραμα των αρχαίων Προφητών του Ισραήλ, ιερών προσώπων και των τριών αβραμιαίων παραδόσεων (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλάμ). Δεν εισακούσθηκαν αυτές οι φωνές από τους πρωταγωνιστές του Σιωνιστικού κινήματος και το αποτέλεσμα είναι ο εγκλωβισμός των Εβραίων του Ισραήλ στην μέγγενη της βίας, ενώ αντίστοιχα οι Παλαιστίνιοι έχουν "πεταχτεί" από τους Εβραίους γείτονές τους σ' ένα σκουπιδότοπο χωρίς υπόληψη, με μηδαμινά ή πολύ περιορισμένα δικαιώματα, σε μια κατάσταση "απαγορευμένων ανθρώπων".

Οι πιστοί Εβραίοι, κάθε πρωί απαγγέλλουν τις εφτά ευλογίες προς το θεό που ανάμεσά τους είναι και οι εξής:
"...Ευλογητός Συ, Κύριε, Θεέ ημών, βασιλεύ του κόσμου,
διότι δεν με έκαμες αλλόθρησκον.
Ευλογητός Συ, Κύριε, Θεέ ημών, βασιλεύ του κόσμου,
διότι δεν με έκαμες δούλον.
Ευλογητός Συ, Κύριε, Θεέ ημών, βασιλεύ του κόσμου,
διότι δεν με έπλασες γυναίκα...
Ευλογητός Συ, Κύριε, Θεύ ημών, βασιλεύ του κόσμου,
ο οποίος εξέλεξες ημάς εξ όλων των λαών
και έδωσες εις ημάς τον Νόμον Σου"....

Η καθεμιά και ο καθένας μπορεί να συμπεράνει γιατί οι Ισραηλίτες στη Μέση Ανατολή προκαλούν, αφού επιμένουν επί αιώνες τώρα να πιστεύουν αυτά που απαγγέλλουν στις προσευχές τους….

Thursday, January 08, 2009

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑ ΣΤΗ ΓΑΖΑ...


Είναι ανάγκη να φωνάξουμε, ότι όσοι και όσες είμαστε ενεργά αντίθετοι στην ανθρωπιστική καταστροφή που γίνεται αυτές τις μέρες στους αμάχους της Γάζας, δεν είμαστε αντισημίτες.... Δεν απολογούμαστε. Απλώς θέλουμε να προλάβουμε κύκλους που υπεραμύνονται ένα ρατσιστικό Ισραήλ και σπεύδουν, κάθε αντίθεση με την πολιτική αυτού του κράτους ή και απλή κριτική να τη βαφτίζουν αντισημιτισμό.
Δεν μπορούμε να δεχθούμε την απάνθρωπη τιμωρία που επιβάλλει το Ισραήλ, με τη συγκατάθεση των Ηνωμένων Πολιτειών,στους κατοίκους της Γάζας χωρίς διάκριση, γιατί στα πλαίσια δημοκρατικών διαδικασιών είχαν υπερψηφίσει το κόμμα της Χαμάς...
Δεν συνηγορούμε στο φανατισμό της Χαμάς και στην τυφλή βίαιη επιθετικότητα κατά αμάχων του Ισραήλ που ασκεί. Ούτε βέβαια μπορούμε να υπερασπιστούμε τη σκληρότητα που έχουν επιδείξει οι ηγέτες της Χαμάς κατά των τραυματιών της Γάζας, που έθεταν όρους για τη διαμεκατομιδή τους σε νοσοκομεία.
Είμαστε πλάι στα θύματα της Γάζας, είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι. Θέλουμε να ζήσουμε ελεύθεροι και με αξιοπρέπεια....

Tuesday, January 06, 2009

Η Ασούρα του έτους 2009



Η 10η ημέρα του μήνα Μουχάραμ για τους Μουσουλμάνους είναι αφιερωμένη στην ανάμνηση του μαρτυρίου του Ιμάμη Χουσεΐν, εγγονού του Προφήτη Μοχάμεντ, όλης της οικογένειάς του και των συντρόφων του, που το έτος 61 από Εγίρας (680 μ. Χ.), στην Καρμπάλα του σημερινού Ιράκ εξοντώθηκαν με τραγικό τρόπο. Τότε η σύγκρουση ήταν ανάμεσα στον Ιμάμη Χουσεΐν, αυθεντικό θεματοφύλακα της παρακαταθήκης του Ισλάμ στην εποχή του και στον Γιαζίντ, έναν υπερφίαλα φιλόδοξο τυχοδιώκτη, που θέλησε να χρησιμοποιήσει το Ισλάμ σαν όχημα εδραίωσης και επέκτασης της αυταρχικής εξουσίας του.
Στην Καρμπάλα το ήθος του Ιμάμη Χουσεΐν δεν θρυμματίστηκε. Το Ισλάμ δεν έχει αναιρεθεί, παρά τις διαστρεβλώσεις του που προκαλούν σύγχυση, θλίψη και εμφανίζουν ένα είδωλο στα μάτια του κόσμου, αντί αυτού που πράγματι είναι. Το Ισλάμ υπάρχει και αποτελεί ένα θησαύρισμα ελπίδας για την ανθρωπότητα τον 21ο αιώνα.
Εφέτος η 10η Μουχάραμ συμπίπτει με την 7η Ιανουαρίου 2009. Εφέτος η Καρμπάλα έχει αναβιώσει τραγικά στη Λωρίδα της Γάζας. Ο Χουσεΐν του έτους 1430 έτους από Εγίρας είναι ο ανώνυμος Παλαιστίνιος που ματωμένος και ανυπεράσπιστος εμπρός στην ισραηλινή επιθετικότητα κρατά στην αγκαλιά το νεκρό παιδί του. Οι συγγενείς και οι σύντροφοι του Ιμάμη Χουσεΐν στις μέρες μας είναι οι Παλαιστίνιοι πολυτραυματίες από τη Γάζα, που εξαιτίας της Χαμάς δεν μπόρεσαν να διακομισθούν σε νοσοκομεία της Αιγύπτου και πέθαναν παράωρα και τυχαία…. Αλλά ανάμεσα στα θύματα της μισανθρωπίας του Γιαζίντ συγκαταλέγονται σήμερα οι Ισραηλινοί πολίτες, Εβραίοι και Άραβες, των γειτονικών στη Γάζα οικισμών του Ισραήλ που βιώνουν τον τρόμο των ρουκετών της Χαμάς που κάθε λίγο πέφτουν κοντά τους ή αντικρύζουν το θάνατο με μάτια ορθάνοιχτα από απορία και αναπάντητα ερωτηματικά….

Το Ισραήλ δυστυχώς εδώ και δεκαετίες διακρίνεται από εωσφορική ύβρη απέναντι στον λαό των Παλαιστινίων. Τους αρνείται σχεδόν τα πάντα. Προπάντων όμως αρνείται να αναγνωρίσει στους Παλαιστίνιους την αξιοπρέπεια που οφείλεται σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Το Ισραήλ, προβάλλοντας ως προτεραιότητα την ασφάλειά του, τους τελευταίους πεντέμισι μήνες, που υπήρχε εκεχειρία μεταξύ του Ισραήλ, της Χαμάς και των άλλων παλαιστινιακών ένοπλων ομάδων στη Γάζα αποφάσισε και επέβαλλε έναν απάνθρωπο αποκλεισμό. Οι κάτοικοι της Γάζας είδαν τη ζωή τους να πετιέται χυδαία στα σκουπίδια, εξαιτίας του ισραηλινού αποκλεισμού, όταν μηδενίστηκε ακόμα και η στοιχειώδης προοπτική αξιοπρεπούς και ασφαλούς επιβίωσης των ανθρώπων της πιο πυκνοκατοικημένης περιοχής του πλανήτη…. Η εκεχειρία έληξε στην πράξη όταν έξι Παλαιστίνιοι μαχητές φονεύθηκαν από ισραηλινές δυνάμεις στη Γάζα στις 4 Νοεμβρίου 2008 και ταυτόχρονα κύμα παλαιστινιακών ρουκετών εκτοξεύθηκαν εναντίον κοντινών πόλεων και χωριών στο νότιο Ισραήλ.
Η απόφαση του Ισραήλ να στερεί επίτηδες την τροφή και άλλα στοιχειώδη αγαθά από 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους ήταν εγκληματική και καμιά δικαιολογία δεν μπορεί να την καλύψει.
Το Ισραήλ με τον αποκλεισμό που είχε επιβάλλει επί μισό περίπου χρόνο στη Γάζα, όσο είχε κρατήσει η εκεχειρία έφτασε τους Παλαιστίνιους στην έσχατη απελπισία και βοήθησε να στρατευθούν ακόμα πιο πολλοί κάτοικοι της Γάζας στις τάξεις της Χαμάς.
Το μακελειό στη Γάζα συνεχίζεται. Η χρήση βίας από το Ισραήλ είναι αναμφίβολα δυσανάλογη σε σύγκριση με τη διακινδύνευση που προκαλεί η δραστηριότητα της Χαμάς, για τούτο δεν είναι σύννομη και έχει ήδη πυροδοτήσει περισσότερη βία σε ολόκληρη την περιοχή, όπως εύστοχα έχει διαπιστώσει η Διεθνής Αμνηστία. Η κλιμάκωση της βίας στην περιοχή της Γάζας έρχεται να προστεθεί στην απόλυτη εξαθλίωση που ο άμαχος πληθυσμός της ήδη βίωνε επί μήνες λόγω του ισραηλινού αποκλεισμού, που απαγόρευε την είσοδο ακόμη και τροφίμων και φαρμάκων στη Γάζα.
Χωρίς αμφιβολία, η Χαμάς και άλλες παλαιστινιακές ένοπλες ομάδες, από την πλευρά τους, μοιράζονται την ευθύνη για την κλιμάκωση της βίας. Αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί η ευθύνη που βαρύνει ένα οργανωμένο κράτος, με μοναδική υπεροπλία όπως το Ισραήλ, που εξώθησε τα πράγματα στο αδιέξοδο που εμφανίζεται σήμερα.
Η διεθνής Κοινότητα οφείλει να επέμβει αμέσως για να σωθούν όσοι άμαχοι παραμένουν παγιδευμένοι στη βία και δεν τους έχει προλάβει ακόμη ο θάνατος….
Η ημέρα της Ασούρα το 2009 αναβιώνει σε όλες τις τραγικές και φρικαλέες διαστάσεις της στη Γάζα….